Бесплатная библиотека, читать онлайн, скачать книги txt

БОЛЬШАЯ БЕСПЛАТНАЯ БИБЛИОТЕКА

МЕЧТА ЛЮБОГО КНИГОЛЮБА

Среда, 11 декабря, 10:42

Авторизация    Регистрация
Дамы и господа! Электронные книги в библиотеке бесплатны. Вы можете их читать онлайн или же бесплатно скачать в любом из выбранных форматов: txt, jar и zip. Обратите внимание, что качественные электронные и бумажные книги можно приобрести в специализированных электронных библиотеках и книжных магазинах (Litres, Read.ru и т.д.).

ПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХ

Михаил (19.04.2017 - 06:11:11)
книге:  Петля и камень на зелёной траве

Потрясающая книга. Не понравится только нацистам.

Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58)
книге:  Дом чудовищ (Подвал)

Классное чтиво!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34)
книге:  Физики шутят

"Не для сайта!" – это не имя. Я пытался завершить нашу затянувшуюся неудачную переписку, оставшуюся за окном сайта, а вы вын... >>

Роман (18.04.2017 - 18:12:26)
книге:  Если хочешь быть богатым и счастливым не ходи в школу?

Прочитал все его книги! Великий человек, кардинально изменил мою жизнь.

АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55)
книге:  Технология власти

ПОЛЕЗНАЯ КНИГА. Жаль, что мало в России тех, кто прочитал...

Читать все отзывы о книгах

Обои для рабочего стола

СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕ

В ПАМЯТЬ О ТЕБЕ
Не хмурься. Я только коснусь твоих плеч,
Поправлю неровную прядь,
Дотронусь до уст твоих пламенем свеч,
Оставлю свою печать.

Ты скоро покинешь навеки мой дом,
Исчезнешь в бурливой толпе.
Но дождь, что струится за тёмным окном,
Всегда будет петь о тебе.... >>

29.06.10 - 12:55
Нина

Читать онлайн произведения


Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его!

Поделись ссылкой

Супраць вады (на белорусском языке)   ::   Колас Якуб

Страница: 1 из 1
 
---------------------------------------------

Колас Якуб

Супраць вады (на белорусском языке)



Якуб Колас

Супраць вады

Нiхто не памятае, калi асталяваўся тут Стары Дзед. Дзед назiраў за парадкамi ў лесе, вартаваў луг i поле, быў поўным гаспадаром над усiм навокал, i без яго ведама не адбывалася нiводная справа. Лес рос толькi там, дзе паказваў Дзед, а калi якое дрэва кiдала сваё насенне ў аблюбаваны грунт, Стары Дзед гневаўся i не даваў яму ходу...

Можа, тое, што рабiў Дзед, было i добра - спрачацца не буду, тым болей што ў Дзеда парадак быў. Дзед толькi таго i глядзеў, каб парадкi былi, за iмi ён i свету не бачыў.

Другое пытанне, цi рады i задаволены былi тыя, каго апекаваў i над кiм панаваў Дзед.

Было тут Азярко, - чым яму кепска? Сама прырода адарыла яго хараством, у светлыя яго воды любiла зазiраць сонца; прыгожыя белыя хмаркi адбiвалiся ў iм, як у люстэрку; у iм купаў свае праменнi задуменны месяц, i цiхiя зоркi пералiвалiся дзiўнымi агнямi розных колераў. Вакол Азярка красавалiся пышныя кусты лазы i ракiты, зялёным валам цягнулiся па беразе стройныя алешыны. А самае Азярко Дзед убраў прыгожаю вадзяною лотаццю, засеяў пахучым аерам i развёў цэлыя нiвы чаротаў. Дык не дзiва, што Дзеду было крыўдна слухаць нараканнi Азярка. Але гэтага яшчэ мала: дачуўся стары, як тлумачыла Азярко Дзедаў клопат наконт убрання яго. Вот i дачакаўся падзякi. Азярко казала, што лозы i алешнiк пасеяны Дзедам дзеля таго, каб не даць волi вадзе, каб умацаваць бераг i гэтым самым трымаць на прывязi ваду. Лозы i алешнiк - гэта Дзедавы служкi.

А вадзяная лотаць? А чароты, аеры?

- Лепей зусiм бы iх не было, - казала Азярко, - гэтыя раслiны i краскi магiльныя крыжы для вады.

Хацелася Азярку вылiцца з балотных берагоў сваiх, пайсцi другiм месцам i крыху асвяжыцца. Гэтае жаданне i прагненне волi яшчэ павялiчылася ў iм пасля таго, калi сюды пачалi прабiвацца крынiчкi жывой вады. Яны расказвалi, дзе iм прыйшлося пабыць i якую карысную зрабiць на свеце работу. Азярко чула тут святую праўду, i яшчэ большае нездаваленне падымалася ў iм супраць Дзеда.

- Пане гаспадару! - сказала раз Азярко Дзеду. - Даволi я пабыло тут. Вада - такая рэч, што не можа доўга стаяць на адным месцы: спакой - вадзе пагiбель. Сам ты бачыш, што на дно маё падае бруд, а ў гэтым брудзе завялося балотнае зелле...

- Мiлае маё! - сказаў Дзед. - Ты ж тут не адно, а я павiнен падумаць аб кожным з вас, i я ведаю, што дзеля поўнага парадку павiнна быць чыя-небудзь адна воля; а калi кожны пачне жыць сваёю галавою, дык што будзе?

- Твая праўда, гаспадару, павiнна быць чыя-небудзь адна воля, дык няхай гэта будзе адна супольная воля - воля нашага згуртавання.

- Так, так! - падхапiлi лес, луг i поле.

З гэтага часу i пайшла спрэчка - усе супраць Дзеда.

- Ах вы, свавольнiкi, свавольнiкi! - узлаваўся Дзед. - Я ваш гаспадар, i будзе так, як хачу я.

Прайшло яшчэ колькi часу. Дзед рабiў тамаванне, узмацняў берагi Азярка. Але надышла навальнiца i паддала Азярку сiлы, усе Дзедавы ўмацаваннi былi знесены, i яго самога панесла вада.

Збеглi з неба хмары з сваiмi перунамi, зноў глядзела сонца на зямлю, лашчыла пакрыўджаных навальнiцаю. Пазiраючы, як куляўся Стары Дзед у грозных перавалах вады, Азярко сказала:

- Дурны, дурны Дзед. Не воля аднаго, а воля ўсiх толькi i можа мець сiлу i права.
В тексте попалась красивая цитата? Добавьте её в коллекцию цитат!
Дневник свекровиМария Метлицкая79,99 руб.
Пятьдесят оттенков свободыЭ. Л. Джеймс149,90 руб.
Завещание рождественской уткиДарья Донцова89,90 руб.
Пятьдесят оттенков серогоЭ. Л. Джеймс149,90 руб.


copyright © Бесплатная библиотека,    контакты: [email protected]