Книги автора LAFFERTY R A

"Ghosts of Wind and Shadow" • Charles de Lint chosen by Tanya Huff

"Mazirian the Magician" • Jack Vance chosen by Robert Silverberg

"Troll Bridge" • Terry Pratchett chosen by Michelle West

"The Tale of Hauk" • Poul Anderson chosen by Mickey Zucker Reichert

"In Our Block" • R.A. Lafferty chosen by Neil Gaiman

"The Gnarly Man" • L. Sprague de Camp chosen by Terry Prachett

"Oh, Whistle, and I'll Come to You, My Lad" • M.R. James chosen by Morgan Llywelyn

"Homeland" • Barbara Kingsolver chosen by Charles de Lint

"Stealing God" • Debra Doyle and James D. Macdonald chosen by Katherine Kurtz

"Shadowlands" • Elisabeth Waters chosen by Marion Zimmer Bradley

"Mopsa the Fairy" • Jean Ingelow chosen by Gene Wolfe

"Liane the Wayfarer" • [Dying Earth] • Jack Vance (aka The Loom of Darkness) chosen by George R.R. Martin

"The Spring" • [John the Balladeer] • Manly Wade Wellman chosen by Andre Norton

"That Hell-Bound Train" • Robert Bloch chosen by Rick Hautala

"The Dancer from the Dance" • M. John Harrison chosen by Stephen R. Donaldson

"More Spinned Against" • John Wyndham chosen by Matt Costello

"The Bagman's Story" • Charles Dickens chosen by Margaret Weis

"Unicorn Variations" • Roger Zelazny (aka Unicorn Variation) chosen by Fred Saberhagen

An overview of the best science fiction short stories of the 20th century as selected and evaluated by critically-acclaimed author Orson Scott Card.

Featuring stories from the genre's greatest authors:

Isaac Asimov, Arthur C. Clarke, Robert A. Heinlein, Ursula K. Le Guin, Ray Bradbury, Frederik Pohl, Harlan Ellison, George Alec Effinger, Brian W. Aldiss, William Gibson & Michael Swanwick, Theodore Sturgeon, Larry Niven, Robert Silverberg, Harry Turtledove, James Blish, George R. R. Martin, James Patrick Kelly, Karen Joy Fowler, Lloyd Biggle, Jr., Terry Bisson, Poul Anderson, John Kessel, R.A. Lafferty, C.J. Cherryh, Lisa Goldstein, and Edmond Hamilton

Won the Hugo Award for Best Short Story in 1973.

Kolejny tom „Kroków w nieznane” otwierają klasyczne już opowiadania Clarke’a i Keyesa. Oba weszły do monumentalnego wydawnictwa „Science Fiction Hall of Fame” — antologii najlepszych opowiadań w historii fantastyki naukowej, wytypowanych przez amerykańskich autorów. Arthur C. Clarke, człowiek o ogromnej skali zainteresowań i rozległej wiedzy, jeden z pionierów astronautyki, występuje również po raz drugi — jako futurolog. „Ryzyko prorokowania” to rozdział 2 jego głośnej (i zasługującej na wydanie w całości) książki „Profile przyszłości”. Clarke przeprowadził tu interesujący eksperyment myślowy: przed przystąpieniem do rozważań o przyszłości postarał się wniknąć w przyczyny błędów popełnionych przez niektórych proroków w przeszłości.

Odmienny styl fantastyki reprezentuje Brytyjczyk, urodzony w 1936 roku J. C. Bollard, jeden z ojców „nowej fali”. Jego poetyckie, mroczne obrazy wyrażające nastroje zagrożenia i przeczucie nieuchronnej klęski na długo pozostają w pamięci. Jak powiedział jeden z krytyków, „jego opowiadania docierają do nas z wyjątkową natarczywością, jak listy z butelek wrzuconych do oceanu, listy wymagające natychmiastowej odpowiedzi”.

Brytyjską fantastykę reprezentuje również Bob Shaw, bardzo interesujący autor średniego pokolenia, znany już naszym czytelnikom ze swego słynnego opowiadania „Światła minionych dni”, oraz John Brunner, autor wielu opowiadań i powieści, z których najbardziej znana „Stand on Zanzibar” daje panoramiczną wizję przeludnionego świata przyszłości.

James Blish jest autorem bardzo popularnym i cenionym na terenie anglojęzycznej fantastyki. Jego dowcipne i okrutne opowiadanie ze szczególną jaskrawością uświadamia problem przeludnienia.

R. A. Lafferty, jeden z najciekawszych autorów amerykańskiej science fiction, jest samoukiem z Oklahomy. Lafferty nie potrzebuje odległych planet jako tła do swoich fantazji — miejscem akcji jego opowiadań jest nasz świat, ale odbity w wyobraźni poety czy dziecka, świat pełen tajemniczych znaków i zagadkowych powiązań. Ulubionymi jego bohaterami są Indianie, Cyganie i nieznośne genialne dzieci, w których szkolą nie zdołała jeszcze zabić całościowego, magicznego widzenia świata.

Dobiegający czterdziestki Barrington Bayley jest autorem dotychczas nie znanym polskiemu czytelnikowi. Opowiadania fantastyczno-naukowe publikował pod różnymi pseudonimami od piętnastego roku życia. Bayley ma swój bardzo wyrazisty styl, wynikający z połączenia poetyckiego, nostalgicznego nastroju z wyrazistym i oryginalnym — to jest nie ogranym w literaturze fantastycznej — pomysłem naukowym.

Radziecka fantastyka poniosła ostatnio ciężkie straty: zmarli w pełni sił twórczych Iwan Jefremow oraz autor bardzo lubianych także przez polskich czytelników opowiadań — Ilja Warszawski. W krótkich formach na czoło wysunął się Kirył Bułyczow, który stworzył własny styl z połączenia realistycznej obserwacji obyczajowy, humoru i fantastyki. Jego ciekawa twórczość zostanie wkrótce przedstawiona szerzej oddzielnym tomem.

Niejednokrotnie już tłumaczony Dymitr Bilenkin to miniaturce „Nie zdarza się” doskonale ilustruje pewien, niestety dość rozpowszechniony, styl myślenia, pretendujący do miana naukowego.

Tradycyjną, kosmiczną fantastykę reprezentują opowiadania Puchowa. „Wyprawa myśliwska” wzbogaca katalog kosmicznych potworów, proponowany przez innego radzieckiego autora — Wolina. l wreszcie opowiadania rodzime, bardzo zróżnicowane stylistycznie. Obok autorów znanych i wypróbowanych, jak Konrad Fiałkowski — prezentujący początek interesująco zapowiadającej się powieści — i Janusz Zajdel, przedstawiamy dwóch młodych autorów.

Zbigniew Prostak z Przemyśla zwraca uwagę umiejętnością konstruowania fabuły tradycyjnego opowiadania, zaś Krzysztof Malinowski, znany dotychczas głównie jako tłumacz, pisze fantastykę eksperymentującą i awangardową, przypominającą doświadczenia nie tłumaczonego u nas Harlana Ellisona.

Welcome to The Seventh Ghost Story MEGAPACK®! Once more we have a wide-ranging assortment of supernatural fiction, with setting across the world — Europe, the Americas, Asia — and across the centuries. You will note that we have a larger than normal number of "Anonymous" stories. No, the authors weren't embarrassed by their contributions. Victorian-era literary magazines and newspapers often ran fiction without crediting the author, or with only vague terms like "A Lady," initials, or humorous pseudonyms (as with the story by "Q.E.D." in this volume). Authors later collected their stories in books, and that's when readers discovered who had actually written what. If a story never got reprinted, its author remained a mystery. Modern scholars are still researching these anonymous stories, but many authors will never be properly identified.