Пераправа (на белорусском языке) :: Лупсеков Николай
Страница: 4 из 7 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕВесеннее... 22.05.10 - 21:56 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
Яму нават здавалася, што толькi праз гэта ў апошнi час яго хацелi перавесцi ў iнтэнданцкую часць, але ён наадрэз адмовiўся. Ён ужо зжыўся з перадавой i даўно пачаў лiчыць пяты кiламетр ад свае спiны далёкiм тылам. Але яго ўсё ж не мог не ўразiць выгляд той пазiцыi, якую ён цяпер займаў. Увесь узгорак з трыма траншэямi, у якiх сядзелi яго дваццаць пяць байцоў, быў голы i чорны, як галавешка. Там, дзе павiнна была б быць трава, сiвеў толькi попел. Пахла абгарэлай зямлёй. Справа, цераз лагчыну, быў яшчэ адзiн такi ўзгорак, але там сядзелi фашысты. Злева, за хмызнякамi на ўзгорку, таксама былi фашысты. Ззаду была рака.
У кiцелi з пагонамi маёра, з сумкай цераз плячо, напоўненай гранатамi i патронамi (патроны былi i ў кiшэнях штаноў), з пiсталетам "ТТ", заткнутым за рэмень, увесь у сiвым шчацiннi, з даўгiмi пасмамi валасоў (бо калi ж галiцца i стрыгчыся на перадавой!), з забруджаным тварам, бледным ад страшэнных перажыванняў, ён сядзеў, сарамлiва калупаў нажом кансервы i шпарка жаваў, увесь час навакол аглядаючыся. Мозг яго, аднак, працаваў напружана i ўсё ўзважваў. I тое, што немцы яшчэ не апамяталiся як след пасля налёту i пастрэльваюць зрэдку i ў беспарадку, i тое, што прынеслi ўжо гарматную гiльзу з вадою, i што Забiла ўжо спяшаецца да яго траншэi. - Патронаў не лiчылi, але iх на дзень хопiць, а гранат пяцьдзесят ды пяць нямецкiх, - далажыў той. - А цяпер бяжы збяры ўсе iндывiдуальныя пакеты, складзi ў сумку, а сумку тую пакiнь у зямлянцы. I перадай: калi каго здорава паранiць, хай туды i паўзе. Забiла сарваўся з месца, але праз некалькi крокаў прыпынiўся i, на хаду павярнуўшыся, сказаў, успомнiўшы: - Ага, там яшчэ дзве супрацьтанкавыя мiны хлопцы знайшлi. I запалы да iх таксама. Гэтае паведамленне прымусiла маёра шпарка сунуць бляшанку кансерваў у рэчавы мяшок i падхапiцца. На яго твары раптам з'явiлася смяртэльная бледнасць. Ён яшчэ раз акiнуў вачыма наваколле. Усё больш днела, i ўсё выразней выступаў хмызняк з паўзмроку ў канцы таго поля, па якiм адыходзiлi адступаючыя. - Мiны i запалы зараз жа нясiце да мяне. Тым, што прыносiлi ваду, скажы: зараз жа хай iмчацца да ракi. Там у лазняку, дзе прычальваў наш плыт, ляжыць жардзiна. Я аб яе яшчэ спатыкнуўся, калi на бераг выбiраўся. Нiшто жардзiна метраў дванаццаць, бадай, у даўжыню будзе. Зараз жа каб прынеслi гэтую жардзiну сюды. Ды хутчэй, хутчэй, пакуль зусiм не развiднела. Хутчэй, чуеце? i ён нервова пляснуў сябе далонямi па сцёгнах. - Ёсць! - казырнуў камсорг, а Плешчавеня, павярнуўшыся тварам да захаду, пачаў уважлiва разглядаць поле перад сабою. Узгорак, як i ўсякi ўзгорак ля ракi, быў пясчаны. Вiдаць былi глыбокiя сляды ворагаў, што ўцякалi адсюль. Але далей, метраў за трыста нiжэй узгорка, зямля дзiрванела, расла густа трава, вытырквалася куп'ё. Дзве важкiя мiны - металiчныя талеркi - маёр разглядаў з выглядам добрага знаўцы. Нездаволена пакруцiў галавой: - Каб гэта iх тры. Трэцяй не было? - Не было, - адказалi байцы. - А можа, яна была, ды ўзарвалася, калi бамбiлi? - пацiкавiўся Плешчавеня. - Не, мiны мы знайшлi да бамбёжкi. - Хм, - хмыкнуў Плешчавеня. - Малайцы немцы! Пасля гэтай пахвалы ў адрас ворага ён пакруцiў каля самага свайго носа запалы, i байцы, што ўвесь час асцерагалiся iх, падступiлiся да Плешчавенi блiжэй. - Запалы добрыя, - сказаў маёр. - Тую жардзiну знесла вадою, - далажылi ў гэты час яму, - плыт таксама знесла. А мы знайшлi тры нашы шасты. - Добра, - сказаў Плешчавеня. - Звяжыце ўсе тры тады ў адзiн, ды так моцна, каб гэта было як усё роўна адзiн шост. Забiла, астанешся тут за мяне. А ты, - i ён тыцнуў пальцам у знаёмага байца, - папаўзеш са мной. Будзем паўзцi паралельна - я справа, ты злева, а мiж намi гэты самы шост. Мiны моцна не прысыпаць. Канцы шаста пакласцi на запалы i ўмацаваць калкамi. |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|