Дамавикамерон (на белорусском языке)   ::   Глебус Адам

Калi б у падручнiку па бiялогii быў параграф "Дамавiк", дык, напэўна, можна было б прачытаць такi сказ: "Аднаўленне патомства ў Дамавiкоў адбываецца праз палавы акт". Але ў падручнiку такога параграфа няма, i таму тое, што адбывалася ў вiтальнi, назваць палавым актам нельга. Калi для жанчыны гэта i быў акт, дык для Дамавiка - форма дыпламатычных зносiн. Ён сам так лiчыў.

Калi жанчына адчула задавальненне, Дамавiк адхiнуў яе, апрануўся па-вайсковаму хутка i знiк.

Да самай ранiцы муж праспаў, як забiты.

Калi муж з жонкай снедалi, тая хацела расказаць пра Дамавiка i падаць гэтае здарэнне як жахлiвы сон, але перадумала, бо рэўнасць можа ўзнiкнуць i з-за апавядання пра сон.

V. ЛЯСУН

На каталiцкi Вялiкдзень студэнт i навучэнец са студэнткай паехалi ў лес.

Студэнт i навучэнец неслi ў рукавох кожны па дзве сямiсотграмовыя пляшкi вiна "Прамянiстае", а студэнтка несла пакет з хлебам i салодкiмi плiткамi.

У лесе ляжаў снег, i яны доўга iшлi да паляны, дзе, як сцвярджаў навучэнец, снегу не павiнна быць.

На доўгашуканай паляне снегу не было, яе засцiлала леташняя трава, высушаная велiкодным сонцам.

Першы тост выпiлi за ўваскрашэнне Iсуса Хрыста. Другi - за Збавiцеля. Трэцi - за любоў да блiжняга. Чацвёрты - за каханне...

Пакуль студэнт адкаркоўваў апошнюю пляшку, навучэнец заснуў. Студэнты выпiлi па глытку i заелi таннае вiно салодкiмi плiткамi.

- Быр-р-р! - пакруцiў галавою студэнт.

- Больш не хачу, ху-у, - прашаптала студэнтка.

- Пройдземся? - прапанаваў ён.

Яны iшлi па лесе, пакуль не выйшлi на паляну, дзе, як i на першай, не было снегу.

Ён заступiў ёй дарогу i спытаўся:

- Можна, я цябе пацалую?

Студэнтка дазволiла.

Ён пацалаваў яе вельмi доўгiм пацалункам i спытаўся:

- Падабаецца?

Калi тая сказала, што падабаецца, студэнт спытаўся:

- Можна, я буду цалаваць твае грудзi?

Яна пачырванела, як ранет, i сказала:

- Можна, толькi грудзi ў мяне вельмi вялiкiя, пад кофтамi i курткамi не вiдаць, а так вельмi ўжо вялiкiя, проста жах.

Студэнт расшпiлiў куртку i кофту i пацалаваў сапраўды вельмi вялiкiя грудзi.

Потым студэнт i студэнтка леглi на прагрэтую велiкодным сонцам траву.

- Не так, - сказала яна.

- А як? - спытаўся ён.

Студэнтка стала на каленi, схiлiлася i сказала:

- А ты ззаду. Мне так больш падабаецца, бо ў мяне блiжэй да зада.

Ён сказаў ёй шмат ласкавых i пяшчотных словаў, i яна сказала яму многа добрых слоў.

Потым яны вярнулiся на паляну, дзе спаў прытручаны благiм вiном навучэнец.

Студэнты дапiлi "Прамянiстае" i даелi хлеб з салодкiмi плiткамi. Яна заснула. Ён палюбаваўся, як прыгожа, не раўнуючы тыя анёлы, спяць навучэнец i студэнтка. Палюбаваўся, засумаваў i пайшоў з лесу ў горад.

Навучэнец прачнуўся i ўбачыў студэнтку, што спала на траве. Ён падпоўз да яе i пацалаваў. Студэнтка прачнулася, але дзеля цiкаўнасцi зрабiла выгляд, што яшчэ спiць. Навучэнец зразумеў, што студэнтка ўдае, быццам не прачнулася. Але дзеля цiкаўнасцi пачаў распранаць яе. Калi ён цалкам распрануў яе i распрануўся сам, студэнтка зрабiла выгляд, што прачнулася, i сказала:

- Не так.

- А я люблю так, - сказаў навучэнец, калi яны пачулi чужы, не студэнтаў, голас:

- Так нельга рабiць!

Ён сеў, i яна села. Яны сядзелi на траве i глядзелi на таго, хто перапынiў гульню.

Перапыняльнiк быў вусаты, у фрэнчы, з партупеяю, у ботах i фуражцы з лакiраваным брылём.

- Так нельга рабiць! - паўтарыў ён i дадаў: - Я - Лясун, сачу за парадкам у лесе. Вы папiлi i паелi... А хто фанцiкi ад салодкiх плiтак будзе прыбiраць? Спачатку прыбярыце, а потым мiлуйцеся.

Студэнтка i навучэнец пад наглядам Лесуна прыбралi смецце.

На праваслаўны Вялiкдзень студэнтка i навучэнец згулялi вяселле, а студэнта не запрасiлi, бо ён не прыбiраў фанцiкi.

VI. РУСАЛКА-1

Муж вярнуўся з доўгае камандзiроўкi. У доме ва ўсiх пакоях гарэла святло i па-святочнаму пахла печывам. "Прыемна вяртацца, калi цябе чакаюць. Цудоўна, калi ў доме водар печыва.