Дамавикамерон (на белорусском языке) :: Глебус Адам
Страница: 4 из 63 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕЯ знаю, ты живёшь на облаках, 30.08.10 - 01:29 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
Добра, калi жонка цябе сустракае", падумаў ён i гучна паклiкаў:
- Рабуня! У лазнiцы шумела вада. Муж пастукаў па вушаку: - Рабуня! Нiхто не адгукнуўся. Тады ён выключыў святло. - Ой! Хто тут?! - пачулася праз шум вады. - Запалiце святло! Муж засмяяўся, уключыў святло. Дзверы ў лазнiцу адчынiлiся. На кафлянай падлозе стаяла блiскуча-iскрыстая жанчына. - Ты мяне напалохаў, - сказала яна. - Я табе гэтага не дарую. Я чакала цябе, а потым ледзь не заснула. Каб зусiм не заснуць, вырашыла ўзяць душ. - А я чую: вада шумiць, паклiкаў цябе раз-другi, ты не адгукаешся, вось i выключыў святло, - муж стаяў з вялiкiм чамаданам у руцэ. - Распранайся. Вазьмi душ. Як я сумавала без цябе!... Ён паставiў валiзу на кафляную падлогу, зняў палiто i капялюш. Кашулю ён паклаў у скрыню для бруднае бялiзны. - Хутчэй, - паклiкала яна. - Я так сумавала без цябе, ты сабе не ўяўляеш. Жанчына абняла i пацалавала яго. - Няўжо нельга пачакаць? - здзiвiўся мужчына. - Нельга. Я i так доўга чакала. - Стоячы нязручна. - Зручна. Iскрыстыя пырскi ляцелi на чамадан, палiто, капялюш... Мужчына расцёрся шорсткiм ручнiком, накiнуў халат i выйшаў у перадпакой. Ён прычэсваўся, калi пачуў, як паварочваецца ключ у замку ўваходных дзвярэй. Калi жонка з боханам хлеба ў руках зайшла ў дом i ўбачыла знябожаны мужаў твар, яна здзiвiлася i сказала: - Няўжо я цябе так моцна напалохала? - яна скiнула палiто. - Ведаеш, я тут усё падрыхтавала i раптам спахапiлася, што ў доме хлеба няма. Недарэчна выйшла... - Чаму недарэчна? Нармальна, - муж вярнуўся ў лазнiцу, паглядзеў, як хутка правальваецца вада ў закрыжаваную адтулiну, закруцiў кран, паглядзеў на сябе ў люстра, пацiснуў плячыма i цiха, каб не бачыла жонка, вынес у перадпакой капялюш, палiто i валiзу. VII. МАСАВIК Масавiк агледзеў пустую залю i застаўся незадаволены. Iшла рэпетыцыя, а яму хацелася ў лес цi ў парк, дзе можна пасядзець каля фантана, а не кiраваць бяздарнымi твараробамi. - Калi ласка, - дазволiў Масавiк. Актор раскiнуў доўгiя рукi i магнiтафонным голасам сказаў: - Ты мая далiгойла. Акторка стала на дыбачкi, выструнiлася i прашаптала гучна, на ўсю залю, як i належыць, каб нават студэнты на балконе пачулi, вядома, калi прыйдуць: - Ты мой абiзгал. Абнялiся актор з акторкаю нязмушана, так, што нават Масавiку спадабалася. Актору было прыемна абдымаць акторку, яна падабалася яму. А вось ён, чамусьцi, ёй зусiм не падабаўся. - Ласкава, - карэкцiраваў Масавiк. - Твае вусны, як лулы, - пайшла рэплiка акторкi. - Твае вочы, як жырдагоны, - актор не патрапiў у танальнасць, i замест "ласкава" ў яго атрымалася "сентыментальна i са слязою". - Мы з табою нiбыта бусайлы, - у адзiн голас вымавiлi акторы i пацалавалiся. Яму было, вядома, салодка, а ёй, пэўна ж, горка. - Тэмперамент! Дзе ваш тэмперамент? - абурыўся Масавiк, нiбыта яго хвалявала рэпетыцыя. У п'есе была рэмарка - яны кусаюцца. Замест таго, каб сыграць укус, актор моцна пацалаваў акторку, а яна па-сапраўднаму ўкусiла актора за шчаку i крыкнула: - Каб на цябе жырандоля грымнула! - Каб ты кроўю смяялася, - млява адказаў той i пацёр кулаком пакусаную шчаку. - Выразнасць! - Масавiк ударыў даланёю па мяккiм крэсле. Акторы разбеглiся ў розныя куткi сцэны. - А каб ты астыў, ты! - з натуральнай злосцю атрымалася ў акторкi, бо яна кахала Масавiка. - А каб тваю труну зямля выкiнула! - з расейскiм акцэнтам крыкнуў актор, бо ён толькi першы год iграў у беларускiм тэатры i калi хваляваўся, дык быў не здатны сачыць за вымаўленнем. - Жорстка трэба, жорстка i без акцэнту. У нас нацыянальны тэатр, зазлаваў Масавiк. - Ты, кiж-лун, - саркастычна кiнула акторка. - А ты гла-ма-зда! - адсек актор. Яны склалi фiгуры з пальцаў. - Нюхай! - Цалуй! - Бэ-э-э, - яна свiдравала пальцам скронь. - Э-э-э, - ён вывалiў язык. Потым ён ускiнуў кулак i рушыў на яе. Яна зазванiла зубамi. - Стоп! Стоп! Стоп! - замахаў рукамi Масавiк. |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|