Дамавикамерон (на белорусском языке) :: Глебус Адам
Страница: 6 из 63 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕЯ знаю, ты живёшь на облаках, 30.08.10 - 01:29 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
Цi варта было казаць праўду гэтаму чалавеку (i цi чалавек гэта?), якi сто гадоў не краў мыла ў рэстаранных прыбiральнях?
- Захацелася ў другi рэстаран. - Вось i кажу, спачатку ў адзiн, потым у другi, i нi канца нi краю... Сядай. Яны пераехалi на другi бераг хутка. - Дзякуй, - сказаў афармiцель. - Няма за што. Сто гадоў не даваў нырца, а тут, - адказаў чалавек i нырнуў з чоўна ў Свiслач. "Вольных месц няма! Выбачайце", - паведамляла лямпавая шыльда. "Прыплылi", - расчараваўся афармiцель. - Тут твой аднакласнiк у рэстаранным гурце на сола-гiтары грае, суцешыў расчараванага Малы чалавек i назваў iмя разам з тэлефонным нумарам. - Хто? - здзiвiўся гiтарыст, калi пачуў голас i прозвiшча афармiцеля. Той паўтарыў. - А? Не чакаў, прабач. Зараз iду. Гiтарыст правёў афармiцеля ў залу i пасадзiў за маленькi столiк на два месцы, каля самай эстрады. - Прабач, мне трэба граць. Блюз любiш? - Люблю. - Мы табе зараз сыграем сапраўдны блюз. Блюз быў выдатны. У адрозненне ад папярэдняга рэстарана, тут iгралi прафесiйна, з густам i сваё, як пазней растлумачыў афармiцелю гiтарыст. Афармiцель заказаў каньяк. Пiтво было духмянае, афiцыянт ненавязлiвы, музыка... Карацей, усё было такое, як i павiнна быць. Публiка танчыла. Афармiцель пашукаў вачыма, каго б запрасiць на павольны танец, i не знайшоў. Рэстаран быў дарагi, i, адпаведна, публiка мела як мiнiмум па трыццаць рублёў i гадоў на кожнага. - У бар схадзi, там знойдзеш, - параiў у перапынку памiж кампазiцыямi гiтарыст. У бары працавалi кандыцыянеры i дазвалялася курыць. Афармiцель замовiў каву з каньяком i сеў за столiк. Наведнiкаў было мала, i ён адразу знайшоў тое, дзеля чаго прыйшоў у бар. Яна сядзела за столiкам адна i пiла праз саломiнку трунак. Афармiцель папрасiў дазволу сесцi побач. Ён пачаставаў яе каваю з каньяком, а потым яны пайшлi ў рэстаран i доўга танчылi. Яна была немка i зусiм не ведала нашай мовы. Калi афармiцелю надакучыла танчыць, ён прапанаваў яшчэ выпiць, яна згодна кiўнула. Афармiцель падышоў да гiтарыста, якi пераносiў апаратуру ды iнструменты з эстрады ў кладоўку, i папрасiў, каб той дастаў дзве пляшкi сухога вiна. Гiтарыст пайшоў да афiцыянта i ўзяў дзве пляшкi кабернэ. Калi афармiцель вярнуўся да столiка, за якiм пакiнуў немку, яе там не было. Яна падумала, што ён з ёй развiтаўся, i пайшла да сябе ў нумар. Афармiцель не ведаў, як яе зваць, i не ведаў, у якiм нумары яе шукаць. Заставалася вярнуцца да гiтарыста. Яны загарнулi пляшкi ў плакаты i разам выйшлi з гатэля. Афармiцель i гiтарыст iшлi з яркiмi рулонамi ўздоўж рэчкi. Афармiцель прапанаваў адкаркаваць пляшку. Яны выпiлi яе на беразе Свiслачы. Афармiцель прапанаваў адкаркаваць i другую пляшку кабернэ, гiтарыст адмовiўся. Яны пайшлi да праспекта, дзе i развiталiся. Афармiцель стаяў на прыпынку, калi да яго падбег Малы чалавек: - Як пагуляў? Афармiцель схiлiў голаў набок i нiчога не сказаў. - Яшчэ не вечар. Iдзi дамоў пешкi спачатку па праспекце, а потым праз сквер на бульвар, не пашкадуеш. Толькi зрабi адну фармальнасць. - Малы чалавек дастаў з рэчмяшка бланк i ручку. - Напiшы тут: "Малы чалавек сваё заданне выканаў". Яшчэ пастаў дату i роспiс. Разумееш, паўсюль бухгалтэрыi i начальнiкi, iерархiя i адпаведная залежнасць. Афармiцель зрабiў усё, што прасiў Малы чалавек, i пайшоў дадому пешкi. Праз хвiлiну яго абагнаў зусiм пусты аўтобус. Афармiцель не паслухаў Малога чалавека i не пайшоў праз сквер. Калi ён звярнуў у завулак, яму насустрач выйшлi з двара дзве дзяўчыны. - Добры вечар, - павiталася дзяўчына ў малiнавай сукенцы. - Добры вечар, - паўтарыла сяброўка ў сiнiх сандалях. - Вечар добры, - афармiцель спынiўся. - Прабачце, нам вельмi няёмка, але, можа, вы нас пачастуеце цыгарэтаю? - Калi ласка, - афармiцель прапанаваў цыгарэты. - Дзякуй вам, - сказала тая, што была ў сукенцы. Тая, што была ў сiнiх сандалях, толькi кiўнула. |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|