Новая зямля (на белорусском языке) :: Колас Якуб
Страница: 8 из 84 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕУважаемые господа! Недавно открылся сайт www.yuri-kuzovkov.ru, на котором содержатся тексты и иллюстрации к моим книгам: «Глобализация и спираль истории», «Мировая история коррупции», «История коррупции в России». Предлагаю разместить тексты этих книг в Вашей интернет-библиотеке. Вы можете скачать интернет-версии всех трех книг с сайта www.yuri-kuzovkov.... >> 16.08.10 - 10:00 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
- Вось як пачнеш так разважанне, Агоркне ўсё табе дазвання, Нарэшце мацi не ўтрывала: - Таго няма, другога мала; А як жывеш ды не гадаеш, То й лiха тога не зважаеш... Так... хоць зямлi свае нямнога, Але ўсё ж лепей, як нiчога. А збудзь яе - пачуеш страту, Бо дзе паставiш тую хату, Калi няшчасце напаткае? Бо гэта служба ўжо такая. А там, за светам, на чужыне Нiхто цябе, ой, не прыхiне! I як там будзе з той зямлёю? Не хвацiш голаю рукою, Няпэўна ўсё i невядома, Дык больш пiльнуйцеся вы дому! - Ну, вось кабецiна дзiўная! Мiхал на жонку нападае. Цi ж мы зямлю сваю збываем? Мы на рахункi прыкiдаем. Ды што, скажы, ну хоць бы й пляц? Падумаць - выстраiш палац! Па часе будзе i развага, Калi ў лоб стукне табе шляга! - Вядома, бацькаўшчыны шкода, Сказаў Антось у тоне згоды. Але ж i трэба меркавацца I аднаго чаго трымацца; I не чужым, а сваiм вокам Агледзець трэба ненарокам, Як мае быць Заблонне тое; А можа, выйдзе што-якое. Рабiць тут трэба - адно слова, Не то што - цуп-луп! - i гатова, Бо гэта справа - не пустая; Людскi ж язык касцей не мае. Я так бы раiў: выбраць час I аглядзець усё зараз, А там сама пакажа справа, Цi варта шуму ўся аблава, Бо мо ваўкi ўсе пасхадзiлi. На том яны i парашылi. Я тут спыню апавяданне, Каб значны крок ступiць назад, Зрабiць уважлiвы агляд Прычын iмкнення, парывання На новым грунце сесцi стала, I чым жыла душа Мiхала. А поруч з гэтым мiмаходам Жыццё мiнулае крануць I ў цёмны кут яго зiрнуць, Дзе пад халодным яго лёдам Назло лiхiм яго прыгодам Крынiцы свежыя цякуць. Мiхал... вы лепш спытайце самi Пра палясоўшчыка Мiхала: Яго ўся воласць наша знала, Ён быў вядомы мiж панамi! Ды што паны?! сам князь Антонi, Я памятаю, як сягоння, Не раз з Мiхалам меў размову. I знаў жа службу леснiкову! Ён ведаў, як свае пяць пальцаў, Ну, да мала ўсiх мiкалаўцаў. Патрава здарыцца, пакража, Як бачыш, вызнае, дакажа I дойдзе ўжо да галубочка, Як бы па нiтцы да клубочка. Дык i не дзiва, што Мiхала У нас любiлi вельмi мала. Мiхал сам гэта чуў i ведаў, Ды што ты зробiш? Так з прадзедаў Было-вялося i вядзецца, I ўсё ўпустую люд таўчэцца; Ды будзе час паразумення Таўкне пад самае карэнне... I вось што, братцы, дзiўна ў свеце, Вы толькi добра паглядзеце: Той чалавек, што першы, збоку, Ўжо без таго не ступiць кроку, Каб не ткнуць пальцам на другога, Як на заклятага, лiхога, Ён тое самае ўчыняе, За што другога бэсцiць-лае, Як толькi скуру яго ўздзене Цi чуць кранецца яго кiя Такiм яшчэ ваўком завые, I дзе ён добрасць толькi дзене? На што вада, але i тая Не ўсюды роўны нораў мае: Спакойна ў ямах i заторах, Але капае дол у горах I страшна пенiцца, бушуе, I грунт каменны там свiдруе. А сiла ў тым, на мой пагляд, Якi выконваеш загад. Мiхал, як толькi ажанiўся, Тады ж ад бацькi аддзялiўся, Бо стала цесна. З той прычыны Хадзiў на сплаў ён, на вiцiны, Разоў са два схадзiў у Прусы Куды не трапяць беларусы? Але абрыдла гэта справа, I адвярнуўся ён ад сплава; Пайшоў на службу таўкануцца, Бо дома недзе разгарнуцца. Наўперад ён праз час каторы Быў пры падлоўчым на каморы. Стары ляснiчы па-сваему Цанiў Мiхала, як служаку: Ганяў усюды небараку, Як бы скацiну тую нему. Не раз на жалабы Мiхала Ляснiчы так казаў, бывала: - Што ж? добры конь i цягне дужа! I не пускаў Мiхала з гужа. Мiхал яму рабочых ставiў, I сенакосы яго правiў, I догляд меў за панскiм статкам, А службу нёс сваiм парадкам, Бо што ты зробiш тут? стараўся. Ў другое месца перабраўся Яму уважыў пан ляснiчы, I сеў Мiхал у страшнай дзiчы, Дзе лес адзiн, хмызняк ды поле Ды ветру посвiсты на волi. Было зямелькi там валока, Дзе можна б моцна i глыбока Пусцiць карэннi ў грунт, абжыцца Было на чым разварушыцца. |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|