Новая зямля (на белорусском языке) :: Колас Якуб
Страница: 6 из 84 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕя,всего лишь мотылёк маленький и не красивый 05.09.10 - 10:15 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
Там хлопцы гыркацца не смелi, Бо там парадак вельмi строгi, Там падпiлуюць табе рогi, Калi парушыш дысцыплiну, Ды пад нядобрую часiну Дадуць там "лэмбуся" i "квасу", Каб не круцiлiся без часу. I чуць калi што вынiкала, То бацька кiдаў так, бывала, На хлопцаў погляд выразлiва, Што тыя ў лаву баязлiва Траха са страху не ўпаўзалi, Бо гэты погляд добра зналi. Там i цяпер, як i заўсюды, Макалi ўсе з адной пасуды I елi дружна, не драмалi; Нарэшце ўсе па скварцы бралi. Як верашчака ў дно спадала, То мацi есцi пакiдала Ды йшла ў камору па другое, Яшчэ больш смачнае, ядкое, I тарабанiла сюды Для заканчэння ўжо яды Тварог, запраўлены смятанай (Нясла з вялiкаю пашанай). За ёю хлопцы адставалi I бацьку з дзядзькам пакiдалi Над верашчакай завiхацца. Мужчыны бралi па аладцы I аж пацелi, небаракi. З аладкi дзядзька рабiў трубку, Каб лепш здаволiць сваю губку I больш зачэрпаць верашчакi. А бацька браў блiнцом спавагу, Бо на Антося меў увагу: Антось жа правiў гаспадарку, Рабiў за двух, на сваiм карку Цягнуў ярэмца хлебароба, Ну, словам, дзядзька наш - асоба! А пападалася там скварка, Была мiж iмi чуць не сварка: - Бяры, Антось! - Я намакаўся, Бяры, брат, ты: ты больш цягаўся, I спрэчку тым яны канчалi, Што гэту скварку разразалi. Другая мiска, мiска-яма, Апаражнялася таксама, I ўжо к канцу таго снядання Хлапцы здаволiлi жаданне, I ад мужчын яны адсталi. Павольней скiвiцы жавалi, Крышылi страву, як нарокам. I бацька кiдае вiдэльцы, Рукою гладзiць па камзэльцы, На абразы ўскiдае вокам I шэптам хрысцiцца набожна. Тым часам мiска i парожна, I мацi стол ужо прыбрала, Пасуду, лыжкi паласкала. А дзядзька сеў курыць на ўслоне. Злажыўшы шчыльненька далонi, Мiхал сядзеў, не варушыўся I ў мыслi нейкiя ўглыбiўся. Ды мацi з дзядзькам добра зналi, Дзе тыя мыслi вандравалi, Што iх гарнула, што тулiла I дзе было iм гэтак мiла. Даўно ўжо бацька жыў думою Разжыцца ўласнаю зямлёю I не належаць нi да кога, Не знаць начальства нiякога. I калi бацька каго стрэне, Не прапускае ўжо здарэння Спытаць, праведаць аб зямельцы: Дзе прадаецца, як багата, Якiя выгады i плата, Як блiзка рэчка цi крынiцы? I чым больш служба дакучала, Тым болей бацьку прыцягала Свая зямелька, свая хата (Няўжо яна яму заклята?), Прытулак свой, куток уласны; Такi ён мiлы быў i красны, Што наш Мiхал там жыў душою, Не знаў улады над сабою, Апроч зямельнай той улады. Завёў бы там сабе прылады Ды жыў бы панам i не гнуўся, Шырока б там ён разгарнуўся. I бацька ў вольныя часiны Расказваў дома ўсе навiны I чуткi ўсе наконт зямелькi. Так i цяпер, у час нядзелькi, Аддаўся бацька светлым марам I вёў размову з такiм жарам, Што бацьку ў хаце ўсе дазвання, Як бы ксяндза таго казанне, Так шчыра слухалi, маўчалi, Што й нос абцерцi забывалi. - Пытаўся я ў людзей, брат, сёння Наконт зямлi каля Заблоння, Так бацька мову расчынае I вочы весела ўскiдае На ўсiх, хто толькi быў у хаце, Там, брат, гароды - чуеш, мацi? (Ён гэтым жонку падкупляе) Так ураджайны, так багаты, I блiзка, тут жа каля хаты! Сама зямля без гною тлуста, I надта родзiцца капуста: З вядро галоўкi вырастаюць, З трох коп кадушку накладаюць! А мак! а рэпа! морква, бручка! А буракi, гуркi, пятрушка Ўсяго, ўсяго, ну, проста - страх! Ўсё там расце, як на дражджах. I рэчка ёсць. А рыбы, рыбы! Вось дзе, Антось-брат, пажыў ты бы! Пад дзядзьку бацька падвёў мiну: Лавi лiны i еж самiну Самы жывуць там, як цяляты! А дзядзька быў рыбак заўзяты, Рыбак у iм тут абудзiўся, Як сонца, твар яго свяцiўся, I ад прыемных цiхiх смехаў Чуць не да вуха вус заехаў. |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|