Беларуския народныя казки (на белорусском языке) :: Автор неизвестен
Страница: 2 из 35 | |||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
КАТЕГОРИИ КНИГПОСЛЕДНИЕ ОТЗЫВЫ О КНИГАХМихаил (19.04.2017 - 06:11:11) Антихрист666 (18.04.2017 - 21:05:58) Ладно, теперь поспешили вы... (18.04.2017 - 20:50:34) Роман (18.04.2017 - 18:12:26) АНДРЕЙ (18.04.2017 - 16:42:55) СЛУЧАЙНОЕ ПРОИЗВЕДЕНИЕВосточная сказка 31.08.10 - 00:28 Хотите чтобы ваше произведение или ваш любимый стишок появились здесь? добавьте его! |
Поделись ссылкой Беларуския народныя казки (на белорусском языке) :: Автор неизвестен
А сам яшчэ гучней грае ды сьпявае:
Дылi, дылi, скрыпачка, Залатыя струначкi! А ў норцы лiсачка, А ў лiскi новы двор, Тры дачкi на выбор. Адна тая Чучалка харошая, Другая Пачучалка прыгожая А трэйцяя меншая, Мабыць прыгажэйшая. Лiска аж аблiзнулася, так спадабалася ёй каткова песьня. - Iдзi й ты, - кажа да меншай дачкi. - Пэўна там знатныя панiчы прыехалi. Выбегла й трэйцяя дачка. А коцiк - хапець - за яе ды ў торбу. Тады ў хату лiсчыну ўбег ды закрычэў: - Гэй, ты, старая лiсiца! Дзе пеўнiка падзела? - А мой-жа ты, сакалочак! А мой-жа ты каласочак! А я й повiдам ня бачыла, а я й почутам ня чула! Але коцiк яшчэ мацней крыкнуў: - Аддай пеўнiка, бо як бач сваiх дачок аглядаць ня будзеш! - I замахнуўся шабляю. Спалохалася лiсiца. Пеўнiка аддала, а сабе дачок забрала. З тэй пары разумнейшы стаў пеўнiк. I сталi яны з коцiкам дружна жыць. А лiска й дагэтуль сватоў чакае. Нiхто яе дачок замуж не бярэ, бо дужа-ж яны хiтрыя. БАРАН БОК АБАДРАН Быў раз дзед, а ў таго дзеда баран. I захацеў той дзед зарэзаць свайго барана. Толькi пачаў рэзаць, трошкi бок абадраў, а баран усхапiўся ды ўцёк i схаваўся ў лiсiную норку. Прыйшла лiса ў норку, ажно там нехта сядзiць. Спужалася лiсiца i пытаецца: - Хто там? А баран ёй адказвае: - Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi! Лiсiца спужалася i пабегла ваўка прасiць. - А воўчанька ты мой, а кумочак мой, - хадзi, памажы маёй бядзе, паглядзi, хто гэта ў мяне ў норцы сядзiць. Паслухаў воўк лiсу, пайшоў зь ёю ў нару выганяць барана. Прыйшоў, ды сап, сап - носам нюхае. - Хто там? - Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi! Воўк спужаўся ды ўцёк. Пайшлi яны зь лiсiцай ды к медзьвядзю, пачалi медзьвядзя прасiць: - Мядзьведзiнка, бацiнка, - хадзi, памажы нашай бядзе, паглядзi, хто гэта ў лiсiнай норцы сядзiць. Паслухаў мядзьведзь, пайшоў зь iмi да норкi, прыйшоў, ды пытаецца: - А хто там? А баран яму: - Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi! Мядзьведзь спужаўся, ды ўцёк. Iдуць яны, iдуць каля саду, ды бачаць - ляцiць пчолка. Давай яны гэтую пчолку прасiць. - Пчолка, душачка, - хадзi, паглядзi, хто гэта ў лiсiнай норцы сядзiць. Паляцела пчолка зь iмi, прыляцела i пытаецца: - А хто там? - Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi! А пчолка ня спужалася, - у норку, ды давай кусаць барана за абарваны бок. Баран спалохаўся, выскачыў з норкi, ды давай уцякаць. ВОЛ Быў сабе вол, баран, гусак i пеўнiк. Надыходзiла зiма, дык вол кажа: - Ведаеце што? - зiма надыходзiць, холад будзе, - пастаўма хатку. Дык тыя на яго як напалi: - Выдумаў лiха знае што! Дык стаў сам, калi такi майстра. У нас ёсьць пер'е, у барана - воўна, то й не памерзьнем. - Ну, як сабе хочаце, а я сваё зраблю. Як тыя пайшлi, вол паставiў хатку, нанасiў сена, саломы й ляжыць сабе, як пан. Вось надыйшла зiма з марозам. Прыбягаюць да яго пеўнiк, баран i гусак. - Пусьцi нас, дзядзька, у хатку, бойся Бога, такi мароз, мы памерзьнем! А гусак падняў ножку й кажа: - Бач, дзядзька, якiя ў мяне ножкi чырвоныя! - зараз паадпадаюць. - А вы, - кажа вол, - гультаi! Ня пушчу! Як хаткi, дык няма каму паставiць, а як пагрэцца, то ёсьць каму! Але тыя як пачалi лемантаваць, прасiцца: "А мой дзядзечка, а мой ты такi, а мой сякi, а мой гэтакi!" - вол пашкадаваў i пусьцiў. Дык пеўнiк зараз палез на печ грэцца, гусак ходзячы па хаце ўсё тупоча, каб ногi разагрэць, баран лобам у сьцяну лупiць - грэецца, а вол есьцi iм варыць. Ано-ж прыходзiць воўк, адчыняе ад хаткi дзьверы, а баран гэтта як вытне яму раз лобам, як не паправiць; гусак давай шчыпаць, вол рагамi, а певень на печы спалохаўся i ўсё крычыць: "Ка-ка-рэ-ку". |
ИНТЕРЕСНОЕ О ЛИТЕРАТУРЕ
ТОП 20 КНИГ
ТОП 20 АВТОРОВ
| ||||||||||||
|